در اوایل صبح ۱۵ دسامبر، به وقت پکن، فدرال رزرو اعلام کرد که نرخ بهره را ۵۰ واحد پایه افزایش می‌دهد، دامنه نرخ بهره وجوه فدرال به ۴.۲۵٪ تا ۴.۵۰٪ افزایش یافت که بالاترین میزان از ژوئن ۲۰۰۶ است. علاوه بر این، فدرال رزرو پیش‌بینی می‌کند که نرخ بهره وجوه فدرال در سال آینده به ۵.۱ درصد خواهد رسید و انتظار می‌رود این نرخ‌ها تا پایان سال ۲۰۲۴ به ۴.۱ درصد و تا پایان سال ۲۰۲۵ به ۳.۱ درصد کاهش یابد.
فدرال رزرو از سال ۲۰۲۲ هفت بار نرخ بهره را افزایش داده است که در مجموع ۴۲۵ واحد پایه بوده است و نرخ بهره وجوه فدرال رزرو اکنون در بالاترین سطح ۱۵ سال گذشته قرار دارد. شش افزایش نرخ قبلی در ۱۷ مارس ۲۰۲۲، ۲۵ واحد پایه بود؛ در ۵ مه، نرخ‌ها را ۵۰ واحد پایه افزایش داد؛ در ۱۶ ژوئن، نرخ‌ها را ۷۵ واحد پایه افزایش داد؛ در ۲۸ ژوئیه، نرخ‌ها را ۷۵ واحد پایه افزایش داد؛ در ۲۲ سپتامبر، به وقت پکن، نرخ بهره ۷۵ واحد پایه افزایش یافت. در ۳ نوامبر، نرخ‌ها را ۷۵ واحد پایه افزایش داد.
از زمان شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰، بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، برای مقابله با تأثیر این بیماری همه‌گیر به «سیاست‌های انبساطی» متوسل شده‌اند. در نتیجه، اقتصاد بهبود یافته است، اما تورم افزایش یافته است. طبق گزارش بانک آمریکا، بانک‌های مرکزی بزرگ جهان امسال حدود ۲۷۵ بار نرخ بهره را افزایش داده‌اند و بیش از ۵۰ بانک امسال یک اقدام تهاجمی ۷۵ واحدی انجام داده‌اند و برخی نیز با افزایش‌های تهاجمی متعدد، از فدرال رزرو پیروی کرده‌اند.
با کاهش نزدیک به ۱۵ درصدی ارزش یوان، واردات مواد شیمیایی حتی دشوارتر خواهد شد.
فدرال رزرو از دلار به عنوان ارز جهانی سوءاستفاده کرد و نرخ بهره را به شدت افزایش داد. از ابتدای سال 2022، شاخص دلار همچنان در حال تقویت بوده و در طول این دوره، 19.4 درصد افزایش یافته است. با توجه به اینکه فدرال رزرو ایالات متحده رهبری افزایش شدید نرخ بهره را بر عهده دارد، تعداد زیادی از کشورهای در حال توسعه با فشارهای عظیمی مانند کاهش ارزش پول خود در برابر دلار آمریکا، خروج سرمایه، افزایش هزینه‌های تأمین مالی و خدمات بدهی، تورم وارداتی و نوسانات بازارهای کالا روبرو هستند و بازار به طور فزاینده‌ای نسبت به چشم‌انداز اقتصادی آنها بدبین است.
افزایش نرخ بهره دلار آمریکا باعث بازگشت دلار آمریکا، افزایش ارزش دلار آمریکا، کاهش ارزش پول سایر کشورها شده است و یوان چین نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود. از ابتدای سال جاری، یوان چین شاهد کاهش شدید ارزش بوده و با کاهش نرخ برابری یوان در برابر دلار آمریکا، ارزش یوان چین نزدیک به 15 درصد کاهش یافته است.
طبق تجربیات قبلی، پس از کاهش ارزش یوان، صنایع نفت و پتروشیمی، فلزات غیرآهنی، املاک و مستغلات و سایر صنایع دچار رکود موقت خواهند شد. طبق اعلام وزارت صنایع و فناوری اطلاعات، ۳۲ درصد از انواع مواد اولیه کشور هنوز خام و ۵۲ درصد هنوز به واردات متکی هستند. مانند مواد شیمیایی الکترونیکی پیشرفته، مواد کاربردی پیشرفته، پلی اولفین‌های پیشرفته و غیره، تأمین نیازهای اقتصادی و معیشت مردم دشوار است.
در سال ۲۰۲۱، حجم واردات مواد شیمیایی در کشور من از ۴۰ میلیون تن فراتر رفت که از این میزان، وابستگی به واردات کلرید پتاسیم تا ۵۷.۵ درصد، وابستگی خارجی MMA بیش از ۶۰ درصد و واردات مواد اولیه شیمیایی مانند پارازایلین و متانول در سال ۲۰۲۱ از ۱۰ میلیون تن فراتر رفت.
در زمینه پوشش، بسیاری از مواد اولیه از محصولات خارجی انتخاب می‌شوند. به عنوان مثال، Disman در صنعت رزین اپوکسی، Mitsubishi و Sanyi در صنعت حلال؛ BASF، Japanese Flower Poster در صنعت فوم؛ Sika و Visber در صنعت عامل پخت؛ DuPont و 3M در صنعت عامل ترکننده؛ Wak، Ronia، Dexian؛ Komu، Hunsmai، Connoos در صنعت تیتانیوم پینک؛ Bayer و Langson در صنعت رنگدانه.
کاهش ارزش یوان به ناچار منجر به افزایش هزینه مواد شیمیایی وارداتی و کاهش سودآوری شرکت‌ها در صنایع مختلف خواهد شد. همزمان با افزایش هزینه واردات، عدم قطعیت‌های ناشی از این بیماری همه‌گیر نیز در حال افزایش است و تهیه مواد اولیه مرغوب وارداتی حتی دشوارتر شده است.
شرکت‌های صادراتی از نظر رقابتی چندان مطلوب نبوده‌اند و از نظر رقابتی نیز قوی نیستند.
بسیاری از مردم بر این باورند که کاهش ارزش پول ملی، صادرات را تحریک می‌کند که خبر خوبی برای شرکت‌های صادراتی است. کالاهایی که با دلار آمریکا قیمت‌گذاری می‌شوند، مانند نفت و سویا، به طور «منفعل» قیمت‌ها را افزایش می‌دهند و در نتیجه هزینه‌های تولید جهانی را افزایش می‌دهند. از آنجا که دلار آمریکا ارزشمند است، صادرات مواد مربوطه ارزان‌تر به نظر می‌رسد و حجم صادرات افزایش می‌یابد. اما در واقع، این موج افزایش نرخ بهره جهانی، کاهش ارزش انواع ارزها را نیز به همراه داشته است.
طبق آمار ناقص، ۳۶ دسته از ارزهای جهان حداقل یک دهم کاهش ارزش داشته‌اند و لیر ترکیه ۹۵ درصد از ارزش خود را از دست داده است. سپر ویتنام، بات تایلند، پزوی فیلیپین و هیولای کره‌ای به پایین‌ترین حد خود در سال‌های اخیر رسیده‌اند. افزایش ارزش یوان در برابر ارزهای غیر دلاری، کاهش ارزش رنمینبی را تنها نسبت به دلار آمریکا نشان می‌دهد. از منظر ین، یورو و پوند انگلیس، یوان هنوز در حال "افزایش ارزش" است. برای کشورهای صادرات‌محور مانند کره جنوبی و ژاپن، کاهش ارزش ارز به معنای مزایای صادرات است و کاهش ارزش رنمینبی بدیهی است که به اندازه این ارزها رقابتی نیست و مزایای حاصل از آن قابل توجه نیست.
اقتصاددانان خاطرنشان کرده‌اند که مشکل فعلی نگرانی جهانی در مورد تشدید سیاست‌های پولی، عمدتاً توسط سیاست افزایش شدید نرخ بهره فدرال رزرو نشان داده شده است. ادامه سیاست پولی تشدید شده فدرال رزرو، تأثیر گسترده‌ای بر جهان خواهد داشت و اقتصاد جهانی را تحت تأثیر قرار خواهد داد. در نتیجه، برخی از اقتصادهای نوظهور اثرات مخربی مانند خروج سرمایه، افزایش هزینه‌های واردات و کاهش ارزش پول خود در کشورشان دارند و احتمال عدم پرداخت بدهی‌های کلان را در اقتصادهای نوظهور با بدهی بالا افزایش داده‌اند. در پایان سال 2022، این افزایش نرخ بهره ممکن است باعث شود که تجارت واردات و صادرات داخلی به صورت دو طرفه تحت فشار قرار گیرد و صنعت شیمیایی تأثیر عمیقی خواهد داشت. اینکه آیا می‌توان این وضعیت را در سال 2023 تسکین داد یا خیر، به اقدامات مشترک اقتصادهای متعدد در جهان بستگی دارد، نه عملکرد فردی.
زمان ارسال: 20 دسامبر 2022